Muzeum Nauki i Eksploratorium w Kownie

Budynek pomyślany jako łącznik Kowna z wyspą na rzece Niemen. Forma mostu, pozwala umieścić jedynie 42% powierzchni budynku na cennym przyrodniczo teremie. Zapewnia pozostawienie ruchu kołowego, potrzebnego do obsługi centrum, poza wyspą. Kreuje różne możliwości interakcji z rzeką. Punkty widokowe, tarasy z kawiarenkami, przystanek tramwaju wodnego. "X", wpływa też na przekształcenie arterii odcinającej miasto od rzeki w bulwar nadrzeczny, powiększając, obszar zielonych płuc Kowna. Łącznie z projektowanym mostem południowym, kreuje sieć spacerową oraz przeznaczoną dla rowerzystów. Plac wejściowy wiąże "X" z historyczną częścią miasta. Park na dachu, zaciera granicę pomiędzy budynkiem i środowiskiem przyrodniczym wyspy.

Planetarium, laboratoria badawcze, eksperymentatorium, umieszczone na parterze, pozwalają na aktywne uczestnictwo w kreowaniu zdarzeń o charakterze naukowym. "Czarne pudełko" oraz przestrzeń wokół, to pole do realizacji instalacji i wystaw tymczasowych. Galeria "Człowiek", "Maszyna", "Natura/Ekologia" na piętrze, dają szansę na zapoznanie się i interakcję z przełomowymi wydarzeniami naukowymi i rodzącymi się tendecjami. Symetria budynku inspirowana tradycyjnym litewskim motywem ludowym, o geometrii zbliżonej do fraktalu Kocha, śnieżynki. Forma obiektu to odniesienie do pierwszych mostów, konarów lub całych drzew, przerzucanych przez rzekę siłami natury lub człowieka. Rzeźba, faktura oraz kolor elewacji, wykonanej w technologii prefabrykowanych paneli betonowych, realizowana na wzór naturalnego drewna, wystawionego na działanie czynników atmosferycznych. Kształt otworów okiennych oraz ich wzajemne realacje, inspirowane rysunkiem przekroju drewna. Paletę materiałową uzupełnia drewno guiraba oraz stal Corten.

Strategia budynku, przewiduje wykorzystanie rzeki jako głównego czynnika redukcji zapotrzebowania na energię. Poziomy wymiennik o mocy 400 kW, umieszczony przy dnie rzeki, pozyskuje ciepło w zimie oraz chłód w lecie. Podłogowe systemy grzania/chłodzenia, zapewniają równomierną dystrubucję wewnątrz budynku. Wentylacja jest wspomagana za pomocą wymiennika systemu Tichelmanna, umieszczonego w nurcie rzeki. Powietrze o stałej temperaturze około 4 stopni Celsjusza, wprowadzane do wewnętrznego systemu wentylacyjnego, redukuje konieczność ogrzania/schłodzenia powietrza wentylacyjnego. Woda deszczowa jest zbierana i wykorzystywana do celów sanitarnych. Przewidziano też oddzielny system, przeznaczony do zbierania i wykorzystywania tzw. "szarej wody". Dedykowana instalacja będzie odpowiedzialna za odzyskiwanie ciepła ze zużytej wody. Turbiny przeznaczone do rzek o wolnym nurcie, zapewniać będą energię elektryczną konieczną do oświetlenia budynku. Zaprojektowano rozwiązania ograniczające zanieczyszczenie światłem sztucznym.