Regionalny Port Lotniczy Olsztyn-Mazury

Regionalny port lotniczy klasy D, zgodnie z klasyfikacją IATA. O rocznej przepustowości do 500 tysięcy pasażerów. Zlokalizowany w jednym z najbardziej malowniczych i bogatych przyrodniczo regionów Polski. Lasy, jeziora, wzgórza morenowe, tworzą niepowtarzalny krajobraz, który corocznie przyciąga rzesze turystów. Budynek projektowany łącznie z infrastrukturą. W tym z drogą dojazdową i parkingami oraz przystankiem komunikacji szynowej. W projekt wpisano etapowanie budowy hali odlotów i przylotów. Wykorzystanie żelbetowych elementów prefabrykowanych skraca czas realizacji. Przewidziano rozwiązania materiałowe zapewniające dużą trwałość i długą świeżość wszystkich powierzchni. Przy ograniczonym nakładzie pracy, zainwestowanym w ich utrzymanie.

Budynek terminala RPL OLsztyn-Mazury zlokalizowano wzdłuż osi głównego pasa startowego. Na parterze budynku umieszczono strefę przylotów oraz strefę odlotów, funkcje wspomagajace i obsługę bagażu. Na antresoli ulokowano restaurację oraz strefę personelu dworca lotniczego. Zespół poczekalni dla podróżnych, znajdujący się na parterze, podzielono na strefę Schengen, non-Schengen oraz business i 1-klasy. W południowej części hali zorganizowano autonomiczny węzeł VIP, z własnym wejściem i podjazdem. Specjalnym miejscem jest taras widokowy na dachu, dostępny dla podróżnych i oczekujących. Kompozycja zieleni i kieszeni przestrzennych o różnej wielkości, stwarza warunki dla grup chcących przebywać razem oraz osób szukających chwili wytchnienia. Po północnej stronie obiektu, znalazł się zadaszony peron dla szynobusu. Podjazdy oraz układ parkingów umieszczono równolegle do dłuższej osi budynku.

Forma dachu przesądza o tym, w jaki sposób budynek jest postrzegany. Z powietrza, od strony podjazdu i płyty lotniska, wnętrza, jak również z tarasu widokowego. Falowanie płyty stropowej tworzy „szkielet” kompozycji, tożsamy z rzeźbą wzgórz morenowych. Zaproponowana forma budynku, pod postacią jednoprzestrzennej hali, umożliwia, z każdego jej punktu, kontakt wzrokowy z interesującą geometrią zadaszenia. Świetliki w dachu, mają przywodzić na myśl naturalne jeziora, z których słynie region. Pozwalają zajrzeć od góry do wnętrza hali, umożliwiając obserwację bogatego życia dworca lotniczego. Od strony hali, zapewniają z kolei wgląd na zielony, morenowy taras widokowy. Dzięki świetlikom, światło naturalne dociera do najdalszych części hali lotniska. Geometria fragmentów elewacji jest inspirowana strukturami tworzonymi przez przemieszczające się struktury lodowe, łatwe do zaobserwowania na Warmii i Mazurach, w okresie wczesno-wiosennym. We wnętrzu, w miejscach specjalnych, powtórzono trójwymiarowy motyw elewacyjny.